از منظر فقهي، نخست سنت در مقابل بدعت قرار مي گيرد، بر اين اساس بدعت يعني هر حكمي كه با اصول شريعت ناسازگار بوده و بدون حجت شرعي اظهار شده باشد و سنت عبارت است از حكمي كه به اصول شريعت و حجت شرعي مستند باشد . دوم و در معناي فقهي ديگر عموم علماي اصولي شيعه و اهل سنت بر اين راي اتفاق دارند كه سنت عبارت است از قول و فعل و تقرير پيامبر اكرم (ص) . اين چنين يكي از ادله معتبر در شناخت تكاليف و حقوق سنت است . از نظر اهل سنت يا عامه « سنت » عبارت است از قول و فعل و تقرير پيامبر(ص) اما از نظر اماميه سنت عبات است از قول، فعل و تقرير همه معصومان از پيامبر اكرم تا سلسله امامان. آنچه آمد مختصري بود از معناي سنت در نظام دانايي اسلامي اما آن سنتي كه در اين پژوهش مدنظر است مفهومي نوين است سنت به اين معنا حاصل مداقه ها و تاملات فيلسوفان و متالهان تعالي گرا، و متفكران و جامعه شناسان جماعت باور يا شبه جماعت باور است . از اين منظر انديشيدن به سنت مولود جهان زيست مدرن است . انديشيدن به سنت در قرن بيستم، در امتداد تاملات متفكران جريان ضد روشنگري صورت گرفته و استمرار منطقي استدلال هاي آنان در بستر ناهنجاري ها و بحران هاي اخلاقي ، فلسفي، اجتماعي و زيست محيطي قرن بيستم است .