به روایت الیاس صنبر، مورخ و نویسنده فلسطینی، در سال 1948، یک کشور و مردمانش از تمامی نقشه‌ها و لغت‌نامه‌ها محو شدند و از آن پس به آن‌ها عناوین مبهمی چون «پناه‌جویان» اطلاق می‌شد یا نهایتا «عرب اسرائیلی» شناخته می‌شدند. 1948، اینچنین در حافظه فلسطینی‌های پناهنده نقش بست و سال‌ها پس از آن، بازمانده‌هاشان به جایی بازگشتند که با مختصات حافظه‌شان هم‌خوانی نداشت. حافظه بازماندگان در مواجهه با فلسطین اشغالی، روایت‌کردنی و خواندنی است. احمد سعدی و لیلا ابولقود، در کتاب «نکبت« به سراغ حافظه فلسطینی‌ها رفته‌اند. ادعای این کتاب این است که حافظه فلسطینی‌ها عجیب و غریب است و با حافظه بسیاری از ملت‌های مظلومِ مشابه خود متفاوت است. پرسش اصلی کتاب «نکبت»، این است که چگونه با گذشت قریب به هشتاد سال از اشغال فلسطین، هنوز این واقعه زنده است و نسل‌های جدید چگونه با آن ارتباط برقرار می‌کنند؟ نسل‌هایی که هیچ‌گاه آن فلسطین واقعی را ندیده‌اند، چگونه قلبشان برایش می‌تپد؟
- معرفی نویسنده:
احمد سعدی (متولد 1958م)، دانشمند علوم اجتماعی فلسطینی و استاد مسند گروه سیاست و دولت در دانشگاه بن گوریون نقب اسرائیل است. لیلا ابولغود (متولد 1952م) یک انسان‌شناس فلسطینی-آمریکایی است. او استاد علوم اجتماعی در گروه انسان شناسی دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک است. او در تحقیقات قوم‌نگاری در جهان عرب تخصص دارد و هفت کتاب او موضوعاتی از جمله احساسات و شعر، ملی‌گرایی و رسانه، سیاست جنسیتی و سیاست حافظه را پوشش می‌دهد.