با گذشت قريب به هشت دهه از اشغال فلسطين، چگونه هنوز اين واقعه زنده است و نسل هاي جديد با چه فرايند ذهني با آن ارتباط برقرار مي كنند؟ چگونه است كه نسل هايي كه هيچ گاه سرزمين مادري را نديده اند، اين گونه قلب هايشان براي آن مي تپد و خود و هويت شان را با آن بازيابي مي كنند؟ كتاب حاضر با رويكردي انسان شناختي مي كوشد، به اين سوالات پاسخ دهد و فرايند اين ادراك ذهني- فرهنگي را بازشناسي كند.