هنر یونان باستان، از جمله موسیقی، از جایگاه مهم و حیاتی برای مردمان «پولیس» و همچنین فلاسفه آن سرزمین برخوردار بوده است. موسیقی در آن زمان تقریبا بخش اصلی زندگی سیاسی شهروندان را تشکیل می‌داد. ارتباط نزدیک موسیقی با تمامی فعالیت‌های عمومی در شهر «پولیس» در طول تاریخ بسیار برجسته و ملموس است. با ظهور فیثاغورسیان در یونان، موسیقی از جایگاهی علمی فلسفی برخوردار می‌شود و پا به مرحله جدیدی می‌گذارد. افلاطون، در ادامه تلاش‌های فلاسفه پیش از خود، به کشف ارتباط موسیقی و هارمونی و ارتباط موسیقی و نظم جهانی پرداخت، تاثیر آن بر تربیت شهروندان را تبیین کرد و آن را به عنوان برنامه‌ای در خدمت پرورش نفس قرار داد. و ارتباط موسیقی و تربیت را در کتاب «قوانین» شرح داده و برای تربیت درست شهروندان با استفاده از موسیقی راهکارهایی ارائه می‌دهد که ضروری است در زمانه امروز بازخوانی شوند. «علی اسلامی» در کتاب «افلاطون و موسیقی؛ تاثیر موسیقی در تربیت شهروند »، با نگاهی به دیالوگ قوانین افلاطون، تلاش کرده تا نگاه این فیلسوف بزرگ تاریخ و معاصرانش را به موسیقی شرح دهد. این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟ دانشجویان هنر، موسیقی، علوم تربیتی، سیاست‌گذاری فرهنگی و تمامی علاقه‌مندان به موسیقی و فلسفه