مسأله این اثر چگونگی تغییراتی است که از سویی در ادبیات فارسی و شیوه نگارش تاریخ آن و از سوی دیگر، در موقعیت‌های اجتماعی مرتبط با آن روی داده‌اند. از خلال چنین مسأله‌ای، مجموعه‌ای از مناسبات مطرح می‌شود که طی آن‌ها «ادبیات»، در معنای امروزین آن تصویر شده است و امکان بازبینی متون ادبی، فارغ از نسبت‌های پیشین، فراهم می‌شود. مسأله دیگر این کتاب، پرسش از شرایط تغییر موقعیت‌های اجتماعی تولیدکننده متون ادبی و نسبت آن با روابط قدرت در دورانی است که فرآیند نوگرایی ایران را فرامی‌گرفت. بدین‏منظور، به تبار مفاهیم جدیدی چون ادبیات و تاریخ‌نگاری ادبیات می‌پردازیم و ظهور موقعیت‌های اجتماعی مرتبط با آن‌ها را بررسی می‌کنیم.