مروت با مردمان و هم كيشان و رواداري و مدارا با ديگرانديشان علاوه بر آنكه ذاتا پسنديده و سزاوار ستايش است تبديل شده آن به فرهنگي فراگير از ضرورت هاي ملي و حتي فراملي جامعه است كه به انسجام ملي و وحدت اسلامي ياري مي رساند. پيشينه اين روش و منش را در ايران اسلامي در اصل بايد در قرآن و سنت و به تبع در ميان عارفان مسلمان جست وجو كرد نوشتار پيش رو گزارشي از اين روش و منش و مباني نظري آن در گفتار و رفتار عارفان مسلمان است .